Zespół dzisiejszej elektrociepłowni Szombierki (d. elektrowni Bobrek) znajduje się obecnie w granicach Bytomia, w odległości ok. 3 km na zach. od centrum miasta, na granicy trzech dzielnic: Bobrka, Szombierek i Karbia. Elektrownia, pierwotnie administracyjnie przynależna dzielnicy Bobrek (niem. nazwa Kraftwerk Bobrek, Kraftwerk Oberschlesien), z czasem przyporządkowana została Szombierkom, zapewne z powodu bliskiego sąsiedztwa kopalni Szombierki (Hohenzollern), z którą ściśle kooperowała. Zespół zabudowań elektrowni zajmuje obszar o trójkątnym, wyoblonym kształcie, którego granice zostały wyraźnie określone przebiegiem torów kolejowych − od pd. główną linią kolejową od strony Gliwic i Wrocławia, która na tym odcinku ułożona jest w głębokim wykopie, od pn. − odchodzącą od głównej, lokalną linią kolejową, która zatacza łuk wokół terenu elektrowni i na wsch. od niej łączy się ponownie z główną trasą. Od strony Bytomia wiedzie do elektrowni również droga kołowa, prowadząca ul. Zabrzańską przez centrum Szombierek w kierunku Bobrka. W połowie odległości między obiema dzielnicami, od łączącej je szosy odbiega prostopadle na pn. ul. Kosynierów, która wiedzie wprost na teren elektrowni, przekraczając tuż przy niej wykop kolejowy.

KOMPOZYCJA. Ścisły teren elektrowni, zajmujący większą część opisanego wyżej obszaru oznaczony jest ogrodzeniami − w większości zachowanymi murami ceglanymi na ceglanych czworobocznych słupkach, w pozostałej części współczesnymi zróżnicowanymi ogrodzeniami metalowymi. Oryginalne mury zachowały się na długich odcinkach od strony pd. wzdłuż wykopu kolejowego i drogi dojazdowej oraz częściowo na łuku pn. Zespół elektrowni składa się ze zwartego kompleksu budynków, usytuowanego w części zach. posesji, pojedynczych i z niezabudowanych terenów w części wsch. Zabudowę tworzą połączone ze sobą budynki, zjednoczone pod względem funkcjonalnym i formalnym. Obiekty wchodzące w skład kompleksu to budynki przemysłowe oraz budynek zarządu, wszystkie ściśle związane z produkcją. Monumentalne, o kubicznych, ciężkich bryłach, budowanych na zasadzie mnożenia powtarzających się modułów, wykorzystujące w artykulacji ścian zgeometryzowane elementy klasycyzujące, łączą się ze sobą w malowniczy, rozczłonkowany zespół o zrównoważonych akcentach poziomych i pionowych − ciężarowi i horyzontalizmowi masywnych, rozciągniętych wzdłuż osi podłużnych budynków przeciwstawiono smukłe akcenty wertykalne w postaci trzech wysokich kominów oraz dwóch czworobocznych wież. Ta bliskość i połączenia między obiektami wymuszona była zapewne procesem technologicznym, któremu podporządkowano zwartą kompozycją zespołu, nadając jej jednak jednocześnie nieprzeciętne walory estetyczne.

W skład zwartego kompleksu budynków produkcyjnych elektrowni Bobrek wchodzą następujące obiekty: kotłownia , pompownia , maszynownia , rozdzielnia prądu , budynek zarządu , wieża wodna zw. także zegarową , wieża węglowa , 3 kominy . Poza zespołem produkcyjnym pozostają dwa niewielkie budynki wolnostojące: usytuowana przy głównej bramie wjazdowej mała, dwukondygnacyjna wartownia oraz dwurodzinny dom mieszkalny zw. „zielonym domkiem” . Oba budynki usytuowane są przy głównej drodze dojazdowej, w pd. części zespołu. Na terenie zespołu znajdują się również inne urządzenia i obiekty wchodzące w skład systemu chłodzącego. Są to: podziemny kanał odprowadzający wodę do chłodni kominowych oraz staw usytuowany w ich sąsiedztwie. Na pn. od kompleksu produkcyjnego rozciąga się plac węglowy, osadniki pochodzące z różnych lat i nie biorące udziału bezpośredniego w procesie produkcyjnym. Kompozycja pierwotnego zespołu zachowała się z niewielkimi zmianami do dnia dzisiejszego.