1942 r

-

Rozpoczęcie budowy elektrowni "Miechowice"

1945 r

-

25 stycznia, początek walk o Miechowice. Pierwsze egzekucje osób cywilnych.

1945 r

-

26 stycznia, przed radzieckim punktem dowodzenia w Stolarzowicach zostaje rozstrzelany ks. Jan Frenzel, wikariusz parafii Bożego Ciała w Miechowicach.

1945 r

-

27 stycznia, po 3 dniowych walkach Armia Czerwona zdobywa Miechowice. W ramach represji rozstrzelano kilkaset osób.

1945 r

-

10 lutego, ponowne uruchomienie kopalni Miechowice

1945 r

-

12 lutego, dzień internowania wszystkich mężczyzn w wieku od 17 do 50 lat.

1945 r

-

Demontaż "Elektrowni Miechowice"

1946 r

-

15 marca, Miechowice liczą 12 047 mieszkańców.

1947 r

-

Rozpoczęcie budowy osiedla 400 domków finskich.

1951 r

-

Miechowice, liczące 11 055 mieszkańców zostają dzielnicą miasta Bytomia.

1953 r

-

7 listopada, uruchomienie "Elektrowni Miechowice" po odbudowie.

1963 r

-

Dzielnica Miechowice liczy 17 500 mieszkańców.

1971 r

-

Rozpoczęcie budowy nowego osiedla przy ul. Stolarzowickiej.

1983 r

-

2 maja, unieruchomienie linii tramwajowej w Miechowicach

 

W roku 1942 jak już wspomniano w powyższym Kalendarium, Niemcy rozpoczęli budowę elektrowni położonej w odległości 6 km na zachód od Bytomia w dzielnicy Miechowice. Zadaniem jej było dostarczenie energii dla potrzeb przemysłu wojennego. Powodem usytuowania tej elektrowni w tym rejonie było miedzy innymi to, że znajdowała się poza zasięgiem bombardowania przez lotnictwo alianckie.

Elektrownia była wówczas własnością przedsiębiorstwa Schlesische Elektrizitats und Gas Aktingeselschaft Gleiwitz, a elektrownia nazywała się "Kraftwerks Mechtal "- Elektrownia Miechowice.

W momencie wkroczenia wojsk radzieckich znajdowała się ona w ostatniej fazie budowy. W zamierzeniach budowniczych miała być jedną z największych w III Rzeszy, z docelową mocą 220 megawatów.

Już w marcu 1945 roku z rozkazu pułkownika Silbersteina pod osłoną kilkudziesięciu radzieckich żołnierzy zdemontowano będące już w ruchu 3 turbozespoły, a potem wysokoprężne kotły, które w ramach rewindykacji zostały przesłane do ZSRR , pozostawiając na miejscu puste hale.

 Nie posiadamy konkretnych danych które to były bloki, posiadamy natomiast zdjęcie turbogeneratora Nr 1.

Blok składał się z turbo - generatora i dwóch kotłów. Wobec tego należy przypuszczać, że było już wybudowanych 6 kotłów .

Istnieje " Sprawozdanie z pomiarów cieplnych " kotła Nr 3 z dnia 1 i 2 lipca 1944 roku, z którego wynika, że był to kocioł produkcji - Deutsche Babcock und Wilcox Damfkesslelwerke A.G. Oberhausen / Rhld.

Na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 3.01.1946 r. (Dz. U. R. P. Nr 3 p. 17 i Nr 72 p. 395) elektrownia przeszła na własność państwa. Do objęcia tego przedsiębiorstwa wyznaczony został Zarząd Energetyczny Okręgu Południowego w Katowicach.

W miarę rozbudowy przemysłu na wyzwolonych terenach Polski zaistniała konieczność podwyższenia mocy zakładów energetycznych drogą rozbudowy oraz budowy nowych elektrowni.

Moc nowej elektrowni ustalono na podstawie bilansu energetycznego oraz możliwości przestrzennego wykorzystania istniejących budynków poniemieckich. Została zaprojektowana elektrownia o mocy zainstalowanej 220 MW.

Dokumentację techniczną opracowali projektanci Biura Projektów ENERGOPROJEKT Gliwice w latach 1947 - 1950 pod kierownictwem:

Kierownik brygady - inż. Z. Wojtaszek

Główny projektant - inż. K. Herniczek

Kierownik pracowni - inż. A. Bratro

Dyrektor Ekspozytury w Katowicach - inż. S. Andrzejewski 

Przed projektantami postawiono bardzo trudne zadanie przystosowania całości budowy i aparatury do istniejących obiektów budowlanych poniemieckich, stąd bardzo często zaistniała konieczność przebudowy istniejących już obiektów nieraz z dużym nakładem kosztów i robocizny jak np. fundamenty pod turbozespoły, celki w rozdzielni 6 kv, pomieszczenie dla nastawni. Obiektów o tej wielkości w Polsce jeszcze nie budowano i stąd wynika brak doświadczenia personelu projektującego, gdyż stanęli przed zadaniem projektowania urządzeń dotychczas u nas nie stosowanych np. kabli olejowych, filtrów elektrostatycznych.

 

 

Z większych wykonawców w zakresie prac montażowych wymienić należy:

  •  „ENERGOMONTAŻ-PŁD” Katowice,
  •  „ELEKTROBUDOWĘ” Katowice,
  •  „TERMOIZOLACJĘ” Zabrze. 

Montaż urządzeń w latach 1950 - 54 był prowadzony pod kontrolą monterów zagranicznych.

 W wyniku wytężonej pracy całego kolektywu budującego nową elektrownię, który łączył entuzjazm i silna wola jak najszybszego uruchomienia elektrowni, kolejno uruchamiano:

KOTŁY TURBINY

K-4 16.04.52 TG-4 30.07.52

K-3 31.08.52 TG-3 28.02.53

K-2 07.11.52 TG-1 10.04.53

K-5 20.12.52 TG-2 02.11.53

K-6 13.03.53

K-7 05.09.53

K-1 02.11.53

K-8 07.03.54

W dniu 7 Listopada 1953 roku dokonano uroczystego przekazania elektrowni do eksploatacji, po jej odbudowie.

Dzień 05.02.1955 rok był dniem elektrowni, w którym nadano jej imię Stanisława Drzymały, wybitnego działacza polskiego z Bytomia straconego przez Niemców w 1942 roku w Berlinie za „zdradę stanu na rzecz Polski”.

Pragniemy tutaj przypomnieć fakt, że Jego dzieci w latach 70 - tych zatrudnieni byli w naszym Zakładzie : syn Aleks Drzymała jako elektromonter w El. Szombierki, natomiast córka Anna Drzymała zamężna Klaja , jako pracownik Działu Zaopatrzenia w El. Miechowice.

III. Infrastruktura

 

Część ogólna

  1. Powierzchnia terenu - 17,5 ha.
  2. Powierzchnia zabudowań - 31 630,0 m2.
  3. Powierzchnia maszynowni - 3 800,0 m2.
  4. Powierzchnia kotłowni - 4 032,0 m2.
  5. Kubatura budynku głównego - 222 971,0 m3.

Elektrownia jest połączona z PKP normalnotorową siecią, najbliższą stacją jest stacja

 Zabrze - Biskupice

Elektrownia jest połączona z miejską siecią dróg kołowych . Najbliższa droga odległa jest o około 800 m.

Przed samym wjazdem do elektrowni znajdują się dwa wiadukty Nr 1 nad byłem wąskim torem i Nr 2 nad torem normalnym o nośności 15 ton, długości 30,5 mb. i szerokości 10,36 mb. Wiadukty te zostały dopiero wybudowane w 1958 roku.

W czasie budowy elektrowni był to jedyny możliwy dojazd przez ulicę Energetyki obok Cegielni do elektrowni, który był bardzo utrudniony, gdyż odbywał się poprzez przejazd kolejki wąskiego toru i przejazd kolei normalnotorowy, w rejonie pomiędzy obecnym budynkiem Dyrekcji a budynkiem " banku informacji"- Ambulatorium.

Ruchem kołowym regulował drożnik z budki dróżnika.

 

BUDYNKI DZIAŁÓW OGÓLNYCH

Budynek główny składa się z hali maszyn, hali pomp i kotłowni.

Halę maszyn łączy się z budynkiem rozdzielni 10 i 6 kV nastawnia elektryczna znajdująca się na poziomie + 7,5 m.

W bocznych skrzydłach hali maszyn umieszczone są biura oddziałów produkcyjnych oraz laboratorium cieplne.

Budynek administracyjny zawiera biura, świetlicę, salę szkoleniową, kuchnię, pokój śniadań.

 

IV. Nawęglanie.

 

DOSTAWA PALIWA:

W początkowym okresie eksploatacji elektrowni dostawa paliwa odbywała się :

  1. transporterem taśmowym z kopalni Miechowice odległej o około 800 m.,
  2. kolejką liniową z kopalni ‘Rokitnica” odległej o około 3 km,
  3. kolejką wąskotorową do zasobników podziemnych,
  4. kolejką normalnotorową na wywrotnicę wagonową.

Normalna dostawa węgla odbywa się transporterem taśmowym gumowym (pojedynczym) o wydajności 210 t / h z kopalni Miechowice do kotłowni do zbiorników węgla surowego nad młynami.

Kolejką linową z kopalni Rokitnica węgiel był transportowany w wózkach o pojemności

 0,8 m3, zawieszonych na linie stalowej nośnej _40 mm i pociągowej _17 mm. Wydajność kolejki linowej wynosiła 96 ton / h,

Pod budynkiem kolejki linowej znajduje się 18 zasobników, z tego 17 jest czynnych o pojemności użytecznej jednego zasobnika 130 ton, a całkowita pojemność wynosi 2 210 ton węgla. Opróżnianie zasobników z węgla odbywa się przy pomocy wygarniacza kołowego, który zainstalowany jest na przenośniku taśmowym T- 4.

Kolejka linowa, została zlikwidowana z uwagi na zaniechanie dostawy węgla z kopalni Rokitnica, ale zasobniki wraz z urządzeniami transportowymi pozostały, a zasobniki służą jako jako zasobniki rezerwowe "KL".

 

Kolej wąskotorowa stanowiła rezerwowe źródło zasilania.

Elektrownia za pomocą tej kolejki wąskotorowej o prześwicie 790 mm , była bezpośrednio połączona z kopalnią Miechowice, zaś przez stację Biskupice z Gliwicami i Bytomiem. Wagony te były o ładowności 8 ton. Zasobnik wgłębny węgla znajdował się pod elektrofiltrami, pod tym zasobnikiem znajdowały się dwie taśmy oraz aparaty wyładowcze, skąd również poprzez system transporterów taśmowych był transportowany do zasobnika nad młynami.

Elektrownia posiadała własny parowóz wąskotorowy dla celów manewrowania RYŚ 0-2-0,

70 KM.

Kolej wąskotorowa i wywrotnica wagonowa zostały zlikwidowane

Tor normalny służył dla dostawy paliw odpadkowych jak mułów i przerostów, a ponadto był drogą rezerwową dla dostawy miału węglowego w wypadku awarii jednego z głównych źródeł zasilania.

Obecnie węgiel dostarczany jest transporterem taśmowym z kopalni Miechowice do zasobników nad młynami, lub może być dostarczany bezpośrednio na składowisko węgla taśmociągiem T11 a także  samochodami poprzez wagę samochodową. Pojemność otwartego składowiska węgla wynosi 40 000 ton. Ze składowiska transporterem nr T 9 węgiel transportowany jest do zasobników nad młynami.

W 1998 roku wybudowano w ramach zadania inwestycyjnego zasobnik szczelinowy a dostawa węgla może odbywać się z dowolnej kopalni przy pomocy taboru samochodów dostawczych względnie koleją normalno torową do zasobników szczelinowych i przy pomocy aparatów wyładowczych układem transporterów do zasobników nad młynami.

 

Spalanym paliwem w elektrowni jest miał węglowy o granulacji 0 - 10 mm, średniej wartości opałowej około 5 400 kcal/kg, zawartość popiołów około 20 % oraz wilgotności około 6,5 %

i około 0,6 % siarki.

 

V. Kotłownia

W kotłowni ustawionych jest w jednym rzędzie 8 kotłów produkcji firmy I Brneńska o wydajności ekonomicznej 105/130 t/h.

Są to kotły systemu "Babcock", całkowicie opromieniowane, pyłowe, z komorą granulacyjną, z palnikami w układzie Wooda, z naturalnym obiegiem wody.

Charakterystyczne parametry kotła :

- wydajność kotła znamionowa / osiągalna / minimalna - 130 /130 /80

- ilość schładzaczy na parze świeżej  - 2 szt

- ciśnienie w walczaku koncesyjne / robocze  - 80 / 76 at

- ciśnienie pary wylotowej - 73 at

- temperatura pary świeżej - 500 o C

- temperatura wody zasilającej przed kotłem - 200 o C

- temp. powietrza za podgrzew. Powietrza - 350 o C

- temp. spalin wylotowych - 230 o C

- pojemność wodna kotła ruchowa - 60 m 3

 

KOCIOŁ

NR 1

NR 2

NR 3

NR 4

NR 5

NR 6

NR 7

NR 8

Typ

OP 130

OP 130

OP 130

OP 130

OP 130

OP 130

OP 130

OP 130

Nr fabr.

6330

6331

6332

6333

6334

6335

6336

6337

Rok bud.

1951

1952

1951

1951

1951

1951

1951

1952

Data uruch.

12.05.53

28.01.53

28.09.52

29.08.52

21.02.53

20.05.53

15.09.53

11.03.54

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Cztery z wyżej wymienionych kotłów w latach 60 tych zostało zmodernizowane na płynne odprowadzenie żużla, skutkiem czego uzyskano zwiększenie wydajności tych kotłów do 150 t/h oraz minimalny wzrost sprawności.

Do odpylania spalin, każdy kocioł posiada filtr elektrostatyczny. Z każdych dwóch kotłów spaliny odprowadzane są do jednego komina o wysokości 68 m.

 

Na przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych stopniowo powrócono do pierwotnego sposobu odprowadzania żużla, z uwagi na duże kłopoty eksploatacyjne, oraz nadmierne ścieranie rur ekranowych szczególnie w okolicach leja żużlowego i w strefie palników.

Przyczyniło się to do zmniejszenia emisji tlenków azotu, odnotowano jednak znaczny wzrost emisji pyłów, bowiem z biegiem lat zaczęła spadać skuteczność działania elektrofiltrów.

W celu poprawy tej skuteczności wymieniono stare prostowniki talerzowe o dużej awaryjności na nowoczesne z wykorzystaniem elektroniki (okres lat osiemdziesiątych).

Mimo wysiłku pracowników i ponoszonych kosztów remontowych skuteczność działania elektrofiltrów nadal ulegała pogorszeniu.

Przystąpiono więc do nowej inwestycji polegającej na kolejnej wymianie elektrofiltrów . Początek lat dziewięćdziesiątych to rozpoczęcie pracy czterech nowych elektrofiltrów. Wyraźnie wzrasta wskaźnik uchwycenia odpadów (obniża się wskaźnik emisji pyłu).

Końcówka lat dziewięćdziesiątych to zabudowa instalacji do obniżania emisji tlenków azotu na czterech pracujących kotłach Nr 3, 4, 6 i 8 umożliwiająca dotrzymanie obowiązujących norm w tym zakresie oraz budowa dwóch filtrów workowych umożliwiających dotrzymanie emisji pyłu poniżej 10 mg/Nm3. Kotły Nr 1, 2, 5 i 7 wycofano z rezerwy.

W okresie pracy zakładu ograniczenie emisji dwutlenku siarki prowadzono poprzez spalanie węgla o niskiej zawartości siarki.

 Przeprowadzono próbę odsiarczania spalin metodą suchą z wykorzystaniem dolomitu. Uzyskano efekt redukcji ok. 30%. Nie wdrożono tej metody, ponieważ jakość spalanego węgla umożliwia dotrzymanie norm emisji w zakresie dwutlenku siarki. Wybudowane filtry workowe umożliwią w przyszłości instalację suchej metody odsiarczania spalin.

 

Opis kotłów .

Kotły całkowicie opromieniowane z walczakiem głównym i pomocniczym z naturalnym obiegiem wody, z podgrzewaczem wody obliczonym na zasilanie wodą o temperaturze 200 0C.

Podgrzewacz powietrza dwustopniowy, pierwszy stopień płytowy, zaś drugi stopień żeliwny o rurach żeberkowych, został zastąpiony podgrzewaczem rurowym. Przegrzewacz pary dwustopniowy z międzystopniową regulacją przegrzewu. Regulacja temperatury przegrzewu pary odbywa się za pomocą dwóch chłodników powierzchniowych. Komora paleniskowa przeznaczona do spalania pyłu węglowego, całkowicie ekranowana zasilana jest 12-ma narożnymi palnikami pyłowymi.

Do rozpalania kotła służą dwa pyłowe palniki muflowe.

Kotły wyposażone są w automatyczną regulację ciśnienia i temperatury pary przegrzanej oraz spalania i zasilania wodą.

Każdy kocioł posiada dwa młyny kulowe o wydajności 10 - 12 t/h w zależności od wilgotności paliwa. Młyny napędzane są silnikami elektrycznymi przez przekładnię zębatą w kąpieli olejowej. Powietrze do podgrzewaczy dostarczają 2 wentylatory promieniowe dwustronnie zasysające. Regulacja ilości powietrza odbywa się za pomocą obracania łopatek kierowniczych ze zdalnym pneumatycznym sterowaniem.

Powietrze pierwotne dostarczane jest do kotła przez dwa wentylatory młynowe. Każdy kocioł posiada jeden wentylator sztucznego ciągu, promieniowy dwustronnie zasysający.

 

Odprowadzenie popiołu spod elektrofiltrów odbywa się za pomocą instalacji pneumatyczno-tłoczącej do zbiorników na byłej kolejce linowej o pojemności 1400 m3 a dalej wózkami kolejki był transportowany do zasobników przy kopalni Rokitnica, gdzie ładowany był do wagonów i wywożony na wysypisko w Bezchlebiu .

Obecnie z zasobnika popiołu transporterem talerzowo łańcuchowym Schrage , ładowany jest za pomocą instalacji załadowczej rękawem Miilera do wagonów cystern a odbiorcą są kopalnie wykorzystujące go do zamułki wyrobisk górniczych.

Odżużlanie kotłów odbywa się za pomocą odszlakowywaczy typu „Mokrego” a dalej transporterem gumowym do wagonów kiedyś wąskiego toru, Obecnie transporterami gumowymi Ż1 i Ż2 na składowisko otwarte, skąd transportem samochodowym dla dowolnych odbiorców.

Po stronie parowej istnieje możliwość pracy blokowej kotłów przy czym blok stanowią dwa kotły oraz jeden turbozespół łącznie z urządzeniami pomocniczymi.

VI.Maszynownia

 

W maszynowni były wzdłuż osi ustawione cztery turbozespoły o mocy 55 MW każdy. Dwa z nich były dostawy francuskiej firmy ALSTHOM-BELFORT o parametrach pary dolotowej 65 atm., 490 0C i dwa dostawy czeskiej firmy SKODA o parametrach pary dolotowej 69 atm., 490 0C. Oba typy turbin akcyjne, dwu kadłubowe, kondensacyjne z pięcioma nieregulowanymi zaczepami pary przy turbinach ALSTHOM i sześcioma przy turbinach SKODA dla regeneracyjnego podgrzewania wody zasilającej do temperatury 205 0C.

Każdy turbozespół posiadał dwa kondensatory o łącznej powierzchni wymiany ciepła 2 x 2 000 m2, dwuprzepływowe obliczone dla turbozespołów ALSTHOM na przepływ 10 000 m3/h wody chłodzącej o temperaturze 27 0C, zaś dla zespołów SKODA 9 000 m3/h o temperaturze 27 0C, pracujące w obiegu zamkniętym.

Każda z turbin napędza bezpośrednio generator prądu trójfazowego o napięciu nominalnym 10 650 V. Generator firmy ALSTHOM były chłodzone wodorem, zaś generator firmy SKODA powietrzem w obiegu zamkniętym przy zastosowaniu dodatkowego wentylatora napędzanego silnikiem elektrycznym. Turbozespoły ustawione są na poziomie 7,5 m. tj. na tym samym poziomie co stanowiska obsługi kotłów.

Dla każdej turbiny przewidziano dwie pompy wody chłodzącej o wydajności około 6 000 m3/h oraz chłodnię kominową o wydajności 10 000 m3/h.

Jedna z pomp posiadała napęd kombinowany, elektryczno-parowy, z automatycznym przełączeniem na parę w razie zaniku napięcia, druga zaś tylko napęd elektryczny.

Temperatura odgazowania wody zasilającej wynosi 205 0C. Każdy z bloków posiadał trzy pompy zasilające. Dwie pompy o wydajności 270 t/h każda, w tym jedna z napędem parowym a druga z napędem elektrycznym. Trzecia pompa o napędzie elektrycznym posiadała wydajność 135 t/h. Zmieniono na napęd elektryczny przy pompach z napędem parowym, a równocześnie likwidowano pompy o wydajności po 135 t/h.

Każdy z bloków posiadał urządzenia do destylacji wody zmiękczonej o wydajności nominalnej 10 t/h (uzupełnienie 2,5 % strat przy maksymalnym obciążeniu). W bloku ALSTHOM były to dwie wyparki w układzie równoległym (jednostopniowym), zaś w bloku SKODA dwie wyparki w układzie szeregowym (dwustopniowym).

Wstępne zmiękczanie wody dla uzupełnienia strat kondensatu oraz zmiękczanie wody dla uzupełnienia strat w obiegu chłodzącym odbywało się metodą dekarbonizacji mlekiem wapiennym.

Dane techniczne turbiny ALSTHOM:

Typ Akcyjna, dwu kadłubowa,

dwustrumieniowa, regeneracyjna

Ciśnienie pary dolotowej 69 atm.

Temperatura pary dolotowej 490 atm.

Moc 40/55 MW

Ilość obrotów 3 000 obr/min.

Regulacja ilościowa 6 zaworów reg

Ilość upustów 5

 

Dane techniczne turbiny SKODA:

Typ Akcyjna, dwukadłubowa,

dwustrumieniowa, regeneracyjna

Ciśnienie pary dolotowej 69 atm.

Temperatura pary dolotowej 490 atm.

Moc 40/55 MW

Ilość obrotów 3 000 obr/min.

Regulacja ilościowa 6 zaworów reg

Ilość upustów 6

 

 

Zmiany w obiektach maszynowni w najlepszy sposób obrazują procesy zachodzące oraz rolę jaką EC MIECHOWICE pełni w systemie energetycznym.

 

Zabudowane pierwotnie cztery turbozespoły czysto kondensacyjne, stanowiły podstawowe zasilanie systemu w energię elektryczną. Oczywiście w miarę budowy nowych obiektów wytwórczych udział EC MIECHOWICE malał, a w miarę postępu technicznego wskaźniki wytwarzania energii elektrycznej w kondensacji coraz bardziej odbiegały od osiąganych w nowych elektrowniach.

 

Proces sukcesywnego zmniejszania zapotrzebowania na moc elektryczną z mniejszych elektrowni wymusił zmianę statusu zakładu poprzez konsekwentne zwiększenie udziału produkcji ciepła. Można powiedzieć, że w obecnym czasie EC MIECHOWICE stała się typową elektrociepłownią, z produkcją energii elektrycznej wynikającą ze skojarzenia.

 

Z początkowo zabudowanych turbin kondensacyjnych obecnie nie pozostała żadna.

W miejscu turbin nr 1 i 2 zabudowane zostały dwie turbiny upustowo-ciepłownicze typu 7UC60, natomiast część niskoprężną turbiny nr 3 adoptowano do współpracy w okresach przejściowych, z turbiną nr 2. Praca członu NP. możliwa jest jedynie w okresie pracy turbiny nr 2. Budowa części kondensacyjnej pozwoliła na znaczną poprawę wskaźnika wytwarzania energii elektrycznej w kondensacji na turbinie 7UC60.

Obecnie wszystkie generatory chłodzone są powietrzem.

 

Kondensator członu NP. chłodzony jest wodą w układzie zamkniętym, z chłodzeniem na jednej chłodni kominowej o wydajności 10 000 m2/h.

 

DANE TECHNICZNE TURBOZESPOŁU NR 1 I NR 2:

 

Turbina 7UC60 jest turbiną upustowo-ciepłowniczą, osiową, akcyjną, jednokadłubową i jednowirnikową, przeznaczoną do bezpośredniego napędu generatora synchronicznego oraz do zasilania wymienników ciepłowniczych.

Posiada cztery nieregulowane upusty oraz upust technologiczny z regulacją ciśnienia pary.

 

Producent Zakłady Mechaniczne „ZAMECH” - Elbląg

Typ 7UC60

Moc znamionowa (GupII = 0 t/h) 59 000 kW

Moc znamionowa (GupII = 37 t/h) 55 000 kW

Obroty znamionowe 3 000 obr/min

Ciśnienie pary świeżej 70 atm.

Temperatura pary świeżej 5000C

Ciśnienie upustu technologicznego 12 - 16 atm.

Wydajność upustu technologicznego 0 - 100 t/h

Maksymalny przepływ pary 300 t/h

Maksymalny przepływ wody sieciowej 2 850 t/h

Mac cieplna 151 MW

Moc cieplna przy 42,5 MW 171 MW

 

DANE TECHNICZNE CZŁONU NP. Turbiny 3:

 

Turbina NP. ALSTHOM jest turbiną jednokadłubową (posiada tylko część niskoprężną), akcyjną, osiową, kondensacyjną z trzema podwójnymi stopniami akcyjnymi.

 

Przeznaczona jest do pracy w przypadku małych obciążeń cieplnych turbiny 7UC60, tj. przy małych przepływach wody sieciowej lub i niskich temperaturach podgrzewu w wymiennikach ciepłowniczych - szczególnie w sezonie letnim, gdy zachodzi jedynie potrzeba pokrycia zapotrzebowania na ciepłą wodę użytkową.

Nadmiar pary jest wówczas kierowany do części NP. ALSTHOM i wykorzystany do produkcji energii elektrycznej w kondensacji. Taki układ ciepłowniczo - kondensacyjny eliminuje potrzebę pracy w pseudokondensacji, czyli pozwala na wykorzystanie nadmiaru energii cieplnej na produkcję energii elektrycznej.

 

Producent ALSTHOM

Moc 16 600 kW

Obroty znamionowe 3 000 obr/min

Ciśnienie pary zasilającej 0,6 - 1,8 bar abs.

Temperatura pary zasilającej 50 - 1509C

Ciśnienie pary wylotowej 0,01 - 0,25 bar abs.

Temperatura pary wylotowej 10 - 1500C.

 

 

Halę maszyn obsługiwała suwnica poruszająca się po szynach jezdnych ułożonych na filarach betonowych. Obsługa suwnicy odbywała się z kabiny.

Dane techniczne suwnicy to : rozpiętość 18 m., wysokość podnoszenia 16 m. Główny hak suwnicy jest dwustronny o nośności 100 ton. Hak pomocniczy o nośności 15 /ton. Jazda wózka suwnicy 10 m/min, jazda mostu 15 m/min. Waga suwnicy wraz z urządzeniami pomocniczymi wynosiła 75 500 kg.

W 1999 roku suwnica ta została zmodernizowana. Modernizacja polegała na demontażu dotychczasowych wózków jezdnych, o nośności 100 ton i 15 ton i zastąpienie ich wciągarkami o nośności 50 ton i 50 ton, gdzie przy pomocy trawersy można podnieść 100 ton. Ponadto wymienione zostały szyny jezdne toru podsuwnicowego. Obsługa suwnicy obecnie odbywa się z poziomu maszynowni.

VII.Część Elektryczna

 

W elektrowni zainstalowane były 4 generatory każdy o mocy po 55 MW. Pracują one w bloku z transformatorami o mocy 65 MVA i przekładni 10,65/105-140 kV z regulacją napięcia pod obciążeniem na 2 systemy szyn w rozdzielni 110 kV. Połączenie transformatora z rozdzielnią oddaloną od budynku głównego o 500 m. jest przy pomocy kabli olejowych.

Sam układ szyn rozdzielni wnętrzowej 110 kV jest w kształcie litery U systemem rezerwowym, do którego są podłączone wszystkie generatory.

Na zaczepach generatorów w odpowiednim układzie szyn 10,5 kV są 4 transformatory, każdy o mocy 12,5 MVA dla zasilania rozdzielni potrzeb własnych, której podwójny układ szyn sekcjonowany przy pomocy sprzęgieł podłużno - poprzecznych i umożliwia pracę blokową po stronie elektrycznej.

Wyposażenie rozdzielni 110 kV stanowią wyłączniki firmy BBC o mocy wyłączalnej 2 500 MVA, inna aparatura z dostaw krajowych i zagranicznych.

Kontrola ruchu elektrycznego odbywa się centralnie z nastawni. Na głównych tablicach nastawni umieszczono schemat świetlny wskazujący, która część urządzeń elektrycznych jest w danej chwili pod napięciem i jakie jest położenie wyłączników i odłączników wysokiego napięcia. Sterowanie wyłączników i odłączników dla rozdzielni 110 kV, 10,5 kV, 6 kV oraz rozdzielni potrzeb własnych 6 kV odbywa się zdalnie z nastawni.

Przekaźniki zabezpieczeń generatorów są umieszczone na tablicach w pobliżu nastawni, natomiast inne wprost na celkach rozdzielni 10 i 6 kV.

Do zasilania obwodów sterujących, zabezpieczających, sygnalizujących oraz światła bezpieczeństwa i niektórych napędów przewidziano 4 baterie akumulatorów 220 V.

 

Dane charakterystyczne urządzeń elektrycznych

 

Generator firmy ALSTHOM - szt. 2

Generator TG III - typ T 209 315, nr fabr. 287 668

- uruchomiony jako drugi turbozespół dnia 10. 02. 1953 roku.

- przepracował 239 321 godzin od początku zainstalowania.

 

Generator TG IV - typ 205 315 , nr fabr. 287 667

- uruchomiony jako pierwszy turbozespół dnia 18. 04. 1952 roku

- Ciężar całkowity 130 ton ( stojan 103 tony )

Moc nominalna  55 000 kW

Moc pozorna 68 750 kVA

Napięcie nominalne 10 650 ± 10% MW

cos fi 0,8

Obroty 3 000 obr/min.

Chłodzenie wodorowe temperatury wody 27 0C

 

Wzbudnica na wspólnym wale z generatorem

Napięcie wzbudnicy 220 V

 

Został wycofany z eksploatacji 1.04.1987 roku i zlikwidowany.

- przepracował 209 588 godzin od początku zainstalowania .

 

Generator firmy SKODA - szt. 2

Torbo generator TG I - typ SH 638 312, nr fabr. 5290

- uruchomiony jako trzeci turbozespół dnia 12.03.1953 roku.

- przepracował 70 920 godzin od początku zainstalowania.

Torbo generator TG II - typ SH 638 312, nr fabr. 5903

- uruchomiony jako czwarty w październiku 1953 roku.

- przepracował 23 022 godzin od początku zainstalowania.

Ciężar całkowity 126 ton ( stojan 80 ton )

Moc nominalna  55 000 kW

Moc pozorna 68 750 kVA

Napięcie nominalne 10 650 ± 5% MW

cos fi 0,8

Obroty 3 000 obr/min.

Chłodzenie wodorowe temperatury wody 27 0C

Wzbudnica na wspólnym wale z generatorem

Napięcie wzbudnicy 440 V

 

X. Zatrudnienie

 

Za wyjątkiem pierwszego okresu eksploatacji, który był okresem oswajania urządzeń bardzo nowoczesnych jak na lata pięćdziesiąte, ale niedopracowanych konstrukcyjnie i technologicznie. Już od 1960 roku następuje zdecydowany spadek zatrudnienia, co pokazano na wykresie.

Od tego czasu, zatrudnienie jest niemal stałe, zaś jego niewielkie zresztą tendencje obniżki, uzyskuje się przez postęp techniczny i organizacyjny. Wykres obejmuje dodatkowe zatrudnienie wynikające z uruchomienia ciągów ciepłowniczych i od roku 1978 nie można go analizować porównawczo do bazy lat poprzednich.

Trzeba tu podkreślić, że szczytowy charakter pracy elektrowni wymaga od załogi większego zaangażowania, zwłaszcza personelu eksploatacyjnego i remontowego.

Rok

Ilość osób.

1953

575

1954

848

1955

885

1956

870

1957

870

1958

746

1959

640

1960

560

1961

557

1962

549

1963

555

1964

561

1965

554

1966

554

1967

553

1968

558

1969

563

1970

554

1971

547

1972

547

1973

543

1974

529

1975

538

1976

553

1977

578

1978

583

1979

488

1980

480

1981

500

1982

520

1983

537

1984

556

1985

559

1986

550

1987

579

1988

573

1989

529

1990

537

1991

530

1992

501

1993

478

1994

445

1995

430

1996

427

1997

415

1998

391